20 kwietnia: św. Agnieszki z Montepulciano
20 poniedziałek kwi 2015
Opublikowane przez Dominika Krupińska
Źródło: www.santiebeati.it
20 kwietnia wspominamy św. Agnieszkę z Montepulciano, mniszkę dominikańską, żyjącą w latach 1268–1317. Święta Katarzyna Sieneńska, darząca ją wielkim kultem, pisała o niej:
„Posiadała ona tę niestworzoną miłość, która nieustannie płonęła w jej sercu i je spalała: pożerała dusze i znajdowała w tym rozkosz. Starała się zawsze czuwać na modlitwie i właśnie dzięki temu osiągnęła cnotę pokory, ponieważ nie ma pokory bez miłości; gdyż jedna żywi drugą. Czy wiecie, co ją doprowadziło do doskonałej i prawdziwej cnoty? W sposób wolny i nieprzymuszony wyrzekła się siebie oraz bogactwa tego świata, nie chcąc niczego posiadać. Ta sławna dziewica rozumiała bowiem dobrze, że człowiek, który posiada bogactwa tego świata, popada w pychę, traci niewielką cnotę prawdziwej pokory, dochodzi do miłości siebie samego, słabnie w nim uczucie miłości nadprzyrodzonej, zatraca czujność i modlitwę. Ponieważ serce i uczucia przepełnione tym, co ziemskie, i miłością własną siebie samego nie mogą napełnić się ukrzyżowanym Chrystusem ani rozkoszować się prawdziwą i słodką modlitwą. Słodka Agnieszka wyzbyła się więc siebie, ogołociła się z siebie samej i przyoblekła się w Chrystusa ukrzyżowanego. Jednak nie uczyniła tego tylko dla siebie, lecz i nam zostawiła przykład, i zobowiązuje was w ten sposób, abyście go naśladowały”.
Źródło: List do Krzysztofy, przeoryszy klasztoru św. Agnieszki w Montepulciano, w: Liturgia Godzin. Teksty własne Zakonu Kaznodziejskiego, Kraków 2010)
Gdy Agnieszka zmarła w 1317 roku, ludzie czcili ją jako świętą. Co roku 1 maja zbierał się ogromny tłum, by oddawać cześć jej nie zepsutemu ciału. Rzadko zdarzał się tydzień, w którym nie przybyliby żadni pielgrzymi z odległych miejsc, żeby modlić się u jej grobu; wśród nich było wielu znanych ludzi, w tym św. Katarzyna Sieneńska i cesarz Karol IV. Różni papieże wspierali te praktyki pobożne, udzielając odpustów wszystkim odwiedzającym grób. Po upływie 225 lat prowincjał prowincji rzymskiej Angelo Diaceti zwrócił się do Klemensa VII z prośbą o przywilej specjalnego liturgicznego oficjum we wszystkich kościołach Montepulciano i go otrzymał. W 1601 roku Klemens VIII rozszerzył święto Agnieszki na cały zakon. Ten sam papież umieścił jej imię w martyrologium rzymskim, nadając jej tytuł „świętej”. 20 kwietnia 1726 roku papież Benedykt XIII ogłosił na konsystorzu, że skoro cuda przypisywane jej wstawiennictwu są „udowodnione i autentyczne”, można teraz bezpiecznie podjąć konieczne kroki do formalnej kanonizacji. Bullę kanonizacyjną podpisał ten sam papież w dniu 10 grudnia 1726 roku.
(W. Bonniwell OP, Historia liturgii dominikańskiej)