Oryginał tekstu w języku angielskim
O. Augustine Thompson OP

Zgodnie z dokumentami Summorum Pontificum (2007) i Universae Ecclesiae (2011), a także przemówieniem na temat stanu Zakonu, wygłoszonym przez Generała Zakonu Carlosa Azpiroza Costę OP na Kapitule generalnej w 2010 r., osoby pragnące celebrować Mszę w rycie dominikańskim powinny to robić „według Mszału z 1962 r.”. W rzeczywistości jednak nie ma dominikańskiego „Mszału z 1962 r.”. Mszałem używanym przez zakon w 1962 r. był Mszał z 1933 r. z dodatkowymi zmianami wprowadzonymi do tej daty.

W latach 1960–1961 na łamach Analecta Ordinis Fratrum Praedicatorum opublikowano wytyczne dotyczące modyfikacji Mszału. Ponieważ tomy te są trudne do zdobycia i pisane po łacinie, skompilowałem krótkie podsumowanie zmian, które należy wprowadzać podczas celebrowania przy użyciu Mszałów z 1933 i 1965 r., ponieważ oba są w powszechnym użyciu.

 

Zmiany, które należy wprowadzić, gdy korzysta się z Mszału z 1933 roku:

1. Użycie kalendarza z 1965 r. (można go pobrać z lewego paska bocznego).
2. Zmniejszenie liczby kolekt podczas Mszy zgodnie z następującymi zasadami:

  •  Święta I klasy: tylko 1 kolekta (z wyjątkiem Mszy o świcie w Boże Narodzenie).
  •  Święta II klasy: tylko 1 kolekta; jeśli pomijane jest inne święto II klasy, należy dodać drugą kolektę dla pominiętego święta.
  •  Święta III klasy i dni powszednie: maksymalnie trzy kolekty: główna kolekta; jakakolwiek druga wymagana kolekta i/lub kolekta pominiętego święta; dodatkowe kolekty ad libitum do łącznej liczby nie więcej niż trzech.

3. Dodanie Ecce Agnus Dei i jego responsu przed komunią wiernych.
4. W dni powszednie: zamiana „Benedicamus Domino” na „Ite missa est”.
5. Zastąpienie całego obrzędu Triduum paschalnego na obrzęd zawarty w Mszale z 1965 r. lub książce Holy Week z 1959 r.

 

Zmiany, które należy wprowadzić, gdy korzysta się z Mszału z 1965 roku

1. Przygotowanie kielicha i odmówienie Actiones nostras przed modlitwami u stóp ołtarza.
2. Dodanie brakujących pochyleń głowy w Gloria.
3. Klękanie, a nie schylanie się, na Incarnatus est w Credo.
4. Ciche recytowanie sekrety, ale głośne wypowiedzenie „Per omnia saecula saeculorum” na zakończenie przed dialogiem rozpoczynającym prefację.
5. Używanie gestów z 1933 r. na „Per ipsum”. Samo „Per ipsum” mówi się cicho z wyjątkiem „Per omnia saecula saeculorum”.
6. Ciche recytowanie Libera nos z wyjątkiem zamykającego „Per omnia saecula saeculorum”.
7. Po postkomunii występuje taki porządek: Dominus vobiscum; Ite missa est; Placeat, błogosławieństwo.
8. Przywrócenie Ostatniej Ewangelii. Jeśli nie ma tablicy ołtarzowej, Ewangelię tę można odnaleźć w Mszy z dnia Bożego Narodzenia.

W obu Mszałach:

1. Modlitwa Confiteor na komunię została zniesiona w 1960 r., ale odpowiedź Komisji Ecclesia Dei z 2 października 2002 r., stanowi, że można jej używać, jeśli „taki jest lokalny zwyczaj”.
2. Modlitwy leonowe się opuszcza, ponieważ nie są elementem Mszy i nie były wymagane od 1963 r. Ale nic nie stoi na przeszkodzie, aby odmawiać je z pobożności, jeśli taki jest lokalny zwyczaj.
3. Dozwolone jest dodawanie jako świąt III klasy wszystkich dominikańskich świętych kanonizowanych od 1965 r. w dniach, w których pierwotnie byli czczeni jako błogosławieni. Jeśli zaś zostali beatyfikowani po 1965 r., to w ich aktualnym dniu. Dodałem wszystkie te celebracje do kalendarza znajdującego się na lewym pasku bocznym.

Źródło: „Dominican Liturgy” za zgodą o. Augustine’a Thompsona OP
Tłumaczenie: Dominika Krupińska