Gdyby Zakon zachował system utrzymywania oktaw swoich głównych świąt, Oktawa NMP Różańcowej byłaby obchodzona od 8 do 14 października. Jest to jedna z wielu oktaw, włączonych przez dominikanów do ich kalendarza jako środek pozwalający przedłużać obchody świąt świętych (lub, jak w tym wypadku, swojej Patronki), które padły ofiarą zmian kalendarza dominikańskiego, wprowadzonych w połowie XX wieku. Nie wszyscy święci dominikański posiadali „uroczyste” oktawy po dniu swojego święta, ale ci główni — jak św. Dominik, św. Katarzyna Sieneńska, św. Tomasz z Akwinu i św. Piotr Męczennik — tak.

Faktycznie święto to było pierwotnie obchodzone w pierwszą niedzielę października. W tym dniu pojawia się ono w kalendarzu z 1909 r. Wynika stąd, że oktawa obchodzona była w drugą niedzielę października. Widać tu problem wywołany przypisywaniem świąt sanctorale do niedziel roku. Łącznie z licznymi świętami totum duplex świętych Zakonu i innych powodował on sytuację, że niedziele rzadko kiedy były obchodzone jako takie. Przesunięcie daty święta na 7 października (faktyczny dzień bitwy pod Lepanto) było przyzwoitym rozwiązaniem, które utrzymywało uroczysty obchód święta bez przerywania temporale.

W każdym dniu oktawy czyniono wspomnienie w laudesach i nieszporach przy użyciu właściwego wersykułu/responsorium oraz antyfon Benedictus/Magnificat przewidzianych w sanctorale. Wersykuły i responsy są zaczerpnięte ze święta, podobnie jak antyfona w laudesach (która pochodzi z pierwszych nieszporów święta). Nie potrafię natomiast stwierdzić, skąd pochodzi antyfona nieszporów.

Ad Bened. ant. Speciosa facta es et suavis in deliciis virginitatis sancta Dei genitrix: quam videntes filiae Syon vernantem in floribus rosarum et liliis convalium. Beatissimam praedicaverunt,et regine laudaverunt eam.

Ant. Bened. Święta Matka Boża jest piękna i urodziwa w rozkoszach dziewictwa. Widząc ją kwitnącą wśród róż i konwalii, dziewczęta Syjonu zwały ją szczęśliwą, a królowe ją wychwalały.
V. Elegit eam Deus, et praeelegit eam.
R. Et habitare eam facit in tabernaculo suo.

V. Bóg Ją wybrał i przyznał Jej pierwszeństwo.
R. I daje Jej mieszkanie w swoim domu.
Oratio. Deus, cuius Unigenitus per vitam, mortem et resurrectionem suam nobis salutis aeternae praemia comparavit: concede, quaesumus; ut haec mysteria sacratissimo beatae Mariae Virginis Rosario recolentes, et imitemur quod kontynent, et quod promittunt, assequamur. Per Dominum nostrum…

Modlitwa. Boże, którego Jednorodzony Syn przez swoje życie, śmierć i zmartwychwstanie nabył dla nas nagrodę wiecznego zbawienia, spraw, prosimy, byśmy rozmyślając nad tajemnicami najświętszego Różańca Najświętszej Maryi Panny, mogli naśladować to, co zawierają, i uzyskać to, co obiecują. Przez tegoż…
Ad Magnif. ant. Sancta Maria virginum piissima suscipe vota servulorum assidua lapsos erige errantes corrige trementes corrobora pusillanimes conforta ut tibi semper referamus laudes quam Dei summi colimus Genetricem.


Ant. Magnif. Święta Maryjo, najpobożniejsza z dziewic, przyjmij stałe modlitwy swoich małych sług: podnoś upadłych, poprawiaj krnąbrnych, umacniaj drżących, pocieszaj bojaźliwych: abyśmy mogli zawsze wychwalać Ciebie, której oddajemy cześć jako Matce Najwyższego Boga.
V. Regina sacratissimi Rosarii ora pro nobis.
R. Ut digni efficiámur promissiónibus Christi.
V. Królowo najświętszego Różańca, módl się za nami.
R. Abyśmy się stali godnymi obietnic Chrystusowych.

Źródło: „Breviarium S.O.P.” za zgodą autora bloga
Tłumaczenie: Dominika Krupińska