Przed rewizją brewiarza wprowadzoną przez papieża Piusa XII oktawa naszego Świętego Ojca Dominika była obchodzona od 5 do 11 sierpnia. Jest to jedna z wielu oktaw świętych dominikańskich, które padły ofiarą rewizji liturgicznych połowy XX wieku. Swoje „solenne” oktawy po dniu świątecznym mieli nie wszyscy święci dominikańscy, lecz tylko ci więksi, jak św. Dominik, św. Katarzyna ze Sieny, św. Tomasz z Akwinu i św. Piotr Męczennik.

Jeszcze raz podkreślę moje zdumienie, że Zakon zrezygnował z niektórych z tych wspaniałych świąt w swoim kalendarzu, kiedy został on zaktualizowany w 1961 roku. Nawet jeśli chciano nieco zredukować sanctorale, aby zrobić miejsce dla nowych świętych oraz dni powszednich, to można było jeszcze zaznaczyć oktawę dnia naszego Świętego Ojca kommemoracją w jutrzni i nieszporach.

5 sierpnia w precjozie czytamy w martyrologium na 6 sierpnia o wspomnieniu jego śmierci w tym właśnie dniu, w którym przeszedł do miejsca wiecznej nagrody:

W Bolonii urodziny św. Dominika, wyznawcy i założyciela Zakonu Braci Kaznodziejów. Był człowiekiem słynącym świętością i nauką. Do śmierci zachował bez skazy dziewictwo, a na mocy szczególnej łaski swych zasług wskrzesił do życia trzy zmarłe osoby. Swoim nauczaniem ograniczył herezje i umocnił wielu ludzi w zakonnym i pobożnym sposobie życia. Zmarł tego dnia, ale jego święto, na mocy zarządzenia papieża Pawła IV, obchodzone jest 4 sierpnia.

Wspaniałym sposobem na pogłębienie naszej pobożności do naszego Świętego Ojca może być przynajmniej przedłużenie jego uroczystego dnia. Każdego dnia w oktawie czyniona była kommemoracja w jutrzni i nieszporach z użyciem odpowiedniego wersykułu/responsorium, antyfon Benedictus/Magnificat z dominikańskiego małego oficjum Najświętszej Maryi Panny oraz kolekty ze święta.

Ad Bened. ant.  Benedictus Redemptor omnium, qui saluti providens hominum mundo dedit sanctum Dominicum.Ad Bened. ant.  Niech będzie błogosławiony Odkupiciel wszystkich, który zapewniając zbawienie ludziom, dał światu św. Dominika.
V. Iustus germinábit sicut lìlium. R. Et florébit in æternum ante Dóminum.
V. Sprawiedliwy zakwitnie jak lilia.  R. I rozkwitnie przed Panem na wieki.
Oratio. Deus, qui Ecclésiam tuam beáti Domínici Confessóris tui, Patris nostril, illumináre dignátus es méritis et doctrínis: concéde ut eius intercessióne temporálibus non destituátur auxíliis, et spirituálibus semper profíciat increméntis.  Per Dominum nostrum…Modlitwa. Boże, który upodobałeś sobie oświecić swój Kościół zasługami i naukami błogosławionego Dominika, Twojego wyznawcy i naszego ojca, spraw za jego wstawiennictwem, by nie brakowało mu doczesnej pomocy i aby zawsze wzrastał w duchowym rozwoju. Przez naszego Pana…
Ad Magnif. ant.  Magne Pater sancte   Dominice, mortis hora nos tecum suscipe, et hic semper nos pie respice.
Ad Magnif. ant.  Wielki i święty Ojcze Dominiku, weź nas do siebie w godzinie naszej śmierci i w ciągu naszego życia zawsze spoglądaj na nas łaskawie.
V. Ora pro nobis, beáte Pater Domínice. R. Ut digni efficiámur promissiónibus Christi.
V. Módl się za nami, święty ojcze Dominiku.  R. Abyśmy się stali godnymi obietnic Chrystusowych.

W jutrzni, jeśli wystąpi oficjum innego wyznawcy, wersykuł/responsorium brzmi:

V. Justus ut palma forebit in domo Domini.  R. Situt cedrus Libani multplicabitur.V. Sprawiedliwy zakwitnie jak palma w domu Pana. R. Wyrośnie jak cedr libański.

Nawet kiedy odmawia się liturgię godzin, można nadal włączyć to wspomnienie do codziennego oficjum, odmawiając je od 8 do 15 sierpnia. Tradycje takie jak ta karmiły życie duchowe wielu świętych i świątobliwych mężczyzn i kobiet naszego Zakonu. Oznaczają one punkty w czasie, abyśmy pamiętali o tych, którzy byli przed nami w tym czcigodnym zakonie, liczącym sobie obecnie 800 lat. Moim zdaniem dobrze byłoby zacząć powracać do niektórych spośród tych tradycji liturgicznych.

Źródło: „Breviarium S.O.P.” za zgodą autora bloga
Tłumaczenie: Dominika Krupińska