Tradycja poświęcania wtorków naszemu świętemu Ojcu, św. Dominikowi, datuje się niemal od samych początków Zakonu. Pierwsza translacja relikwii naszego świętego Patriarchy odbył się w trzeci dzień Zielonych Świąt (24 maja) 1233 roku w Bolonii. Kolejne kapituły z lat od 1239 do 1282 wprowadzały różne praktyki liturgiczne do rubryk Mszy św. i oficjum Zakonu, jako środek upowszechniania nabożeństwa do niego. Proces ten został uwieńczony w akcie kapituły z 1362 r., która wprowadziła praktykę poświęcania świętemu Patriarsze trzeciego dnia tygodnia (wtorku). Od tego momentu w każdy wtorek oprócz Wielkiego Postu, Mszą św. z dnia miała być jego Msza łącznie z jego wspomnieniem w oficjum.

Konkretna praktyka nabożeństwa piętnastu wtorków została ustanowiona we Florencji w 1631 r. Podczas zarazy, która wówczas wybuchła, o. Michele Bruni z dominikańskiego klasztoru Santa Maria Novella zachęcał wiernych, żeby modlili się do św. Dominika, i zobowiązać się do przystępowania do Komunii św. przez piętnaście kolejnych wtorków, przypuszczalnie na cześć piętnastu dziesiątek różańca. Sukces, jaki odniosły jego wysiłki, doprowadził do szybkiego rozpowszechnienia się nabożeństwa piętnastu wtorków. Osobom podejmującym tę pobożną praktykę na cześć św. Dominika papież Pius VII udzielił odpustu.

W tym roku nabożeństwo piętnastu wtorków zaczyna się we wtorek 23 kwietnia i kończy w niedzielę 30 lipca. Chociaż do tego wspaniałego nabożeństwa nie jest już przywiązany odpust, możemy mimo to podtrzymywać tę piękną tradycję i podjąć tę pobożną praktykę ku czci naszego świętego Patriarchy, św. Dominika. A to, że odpust nie jest już do niego przywiązany, nie oznacza, że nasz święty Patriarcha nie będzie wstawiał się w naszych intencjach, kiedy będziemy oddawać mu cześć w taki sposób.

O lumen Ecclesiae
Doctor veritatis,
Rosa patientiae,
Ebur castitatis,
Aquam sapientiae
propinasti gratis,
Praedicator gratiae,
nos junge beatis.

Światło Kościoła, Prawdy Doktorze,
Kości słoniowa świętej czystości,
Różo słodyczy, przeczysty wzorze,
Który nas raczysz zdrojem mądrości,
Łask Kaznodziejo, prosimy Ciebie,
Byś ze świętymi złączył nas w niebie.

Źródło: „Breviarium S.O.P.” za zgodą autora bloga
Tłumaczenie: Dominika Krupińska