Ryt dominikański
tradycyjna liturgia Zakonu Kaznodziejskiego

Św. Jan z Gorkum (9 lipca)

Św. Jan z Kolonji, zakonnik prowincji niemieckiej przejęty był ogromnem współczuciem dla katolików prześladowanych wówczas srogą nienawiścią heretyków przezwanych słusznie „żebrakami”. Na prośby swoje otrzymał pozwolenie, by pójść pracować w parafjach Holandji, które wskutek prześladowania pozbawione były księży. Spełniając i trudne i niebezpieczne zadanie okazał gorący zapał i odwagę. Skoro tytko usłyszał że jakaś miejscowość została pozbawioną sługi Chrystusowego, biegł tam by go zastąpić, by udzielać Sakramentów św. i pocieszać prześladowanych. Kilku jego braci zakonnych przyłączyło się do niego i na wzór Dobrego Pasterza z poświęceniem bez granic ratowali dusze ludzkie. Kalwini, którzy ich ścigali swa nienawiścią wykryli ich wreszcie. Wszyscy zostali uwięzieni i oddani na pastwę wrogów; po okrutnem umęczeniu zawiśli na szubienicy za obronę dogmatu rzeczywistej obecności Jezusa Chrystusa w Przenajśw. Sakramencie i prymatu papieża rzymskiego w Kościele powszechnym. W miejscu gdzie zostali umęczeni w Gorkum, wyrosło drzewo cudowne, które miało tyle kwiatów ile ofiar tam zginęło. Św. Jan, który początkowo nie był razem z nimi pojmany, udał się do więzienia i tam łącząc się z nimi w ich wyznaniu wiary — zyskał sobie uczestnictwo w ich cierpieniach, śmierci i koronie męczeńskiej (1572).

Źródło: o. Czesław Kaniak OP, Podręcznik Trzeciego Zakonu Św. Dominika, Lwów 1931