Ryt dominikański
tradycyjna liturgia Zakonu Kaznodziejskiego

Św. Wincenty Ferreriusz

W dniu 5 kwietnia zarówno w rycie dominikańskim, jak i nowym rycie rzymskim przypada wspomnienie św. Wincentego Ferreriusza, żyjącego na przełomie XIV i XV wieku charyzmatycznego kaznodziei dominikańskiego, który nawrócił niemałe obszary zlaicyzowanej Europy zachodniej, oraz cenionego pisarza duchowego. W rycie dominikańskim celebrujemy dzisiaj święto II klasy.
Święty Wincenty jest też patronem Bractwa św. Wincentego Ferreriusza, francuskiego zgromadzenia zakonnego zwanego „tradycyjnymi dominikanami”, celebrującego na co dzień liturgię w rycie dominikańskim. Powierzajmy św. Wincentemu zarówno Zakon dominikański, jak i wspólnotę braci św. Wincentego Ferreriusza. Niech rywalizują w gorliwości kaznodziejskiej, kapłańskiej i zakonnej na chwałę Bożą!
Udostępniamy tradycyjne modlitwy za przyczyna św. Wincentego, zamieszczone w wydanym w XIX wieku we Lwowie modlitewniku Arcybractwa Różańcowego: godzinki, septennę i litanię. Za pobożne odprawienie septenny można zyskać odpust zupełny.

Godzinki o św. Wincentym Ferreriuszu, wyznawcy Zakonu Kaznodziejskiego

Septenna, czyli Nabożeństwo przez siedem piątków do św. Wincentego Ferreriusza

Litania o św. Wincentym Ferreriuszu

Św. Wincenty Fererjusz (5 kwietnia)

Ten nadzwyczajny mąż, urodził się w Hiszpanji, mieście Walencji r. 1357. Gdy doszedł Wincenty do lat 17, czując w sobie powołanie do pracy nad zbawieniem bliźnich, wstępuje do Zakonu św. Dominika, w swem rodzinnem mieście Walencji. Tutaj już żarliwość jego w dążeniu do doskonałości jest prawie nie do pojęcia i w krótkim czasie staje się wzorem dla najpoważniejszych z Braci. Złożywszy śluby zakonne przykładał się jeszcze jakiś czas do teologji i nauki Pisma św., oczom wysłano go do Barcelony, a następnie na uniwersytet do Lerydy, gdzie otrzymał biret doktorski. Powołany napowrót do Walencji, otrzymał od tamtejszego arcybiskupa polecenie głoszenia ludowi słowa Bożego. Wymowa jego co całą swą siłę czerpała z gorącego rozmyślania jak strzała przeszywała zatwardziałe serca grzeszników i nikt nie odszedł z kazania jego bez nawrócenia, albo bez pociechy w duchu.
Z kijem w jednej ręce, a z krzyżem w drugiej przeszedł on wszystkie prowincje Hiszpanji, Francji, Włoch, stanął i na ziemi szkockiej, a Irlandja słyszała wdzięczny głos jego, nawołujący do pokuty. Nawrócił on w misjach swoich przeszło 25000 Żydów i tyleż Maurów, a od grzechu uchronił przeszło sto tysięcy ludzi. Ulubionym tematem kazań jego było przepowiadanie zbliżającego się sądu ostatecznego.
Zwiedziwszy po raz wtóry prowincję Francji, udał się do miasta Vannes w Bretanji, gdzie umarł w r. 1419; Kalikst V policzył go w poczet świętych.

Źródło: o. Czesław Kaniak OP, Podręcznik Trzeciego Zakonu Św. Dominika, Lwów 1931.